سخنرانی آقای محمد زمانی با موضوع تجربیات نزدیک به مرگ

با حضور جمعی از مسئولان، استادان و دانشجومعلمان پردیس های استانی همایشی با عنوان «تجربیات نزدیک به مرگ» با سخنرانی آقای محمد زمانی قلعه از اصفهان و سخنان مقدماتی آقای عباس موزون از تهران، یکشنبه ۱۲ دی ماه ۹۵ در سالن آمفی تئاتر پردیس پاک نژاد برگزار گردید.

در ابتدای این همایش حجت الاسلام والمسلمین خراسانی، مسئول دفتر مقام معظم رهبری ضمن خیرمقدم به مهمانان و تبیین بحث تجربیات پس از مرگ، بعنوان یک واقعیت ایراد سخن کرد.

سپس آقای عباس موزون، مستندساز، نویسنده و مترجم، به معرفی موضوع nde یا علم شناخت عالم پس از مرگ براساس مشاهدات افراد احیاشده پس از مرگ موقت در جهان و ایران پرداخت و سایت ها و کتب معتبر در این خصوص و نیز به معرفی آقای محمد زمانی به عنوان مصداق عینی افراد زنده شده پس از مرگ موقت پرداخت.

در ادامه ی این همایش، سخنرانی آقای زمانی، به مدت ۹۰ دقیقه ادامه داشت.

وی ابتدا به چگونگی حادثه ی تصادف خود در ۲۶ سالگی و در سال ۱۳۵۵ در مشهد اشاره کرد که منجر به بیهوشی مطلق و به تشخیص پزشک معالج مرگ قطعی شده بود که علایم حیاتی خود را به مدت ۳۲ دقیقه از دست داده بود.

زمانی قلعه مشاهدات خود در عالم پس از مرگ تا زنده شدن مجدد خود را کاملا تشریح نمود.

گزیده ی سخنان ایشان چنین بود:

پس از مرگ همه ی حواسم از دست داده بودم ولی چندین برابر، هوشیاری در جهان دیگر بدست آورده بود.

از این جهان گویی از تونل یا قیفی تنگ عبور کردم و به جهانی با عظمت و فوق العاده رنگارنگ و جذاب وارد شدم.

دنیای پس از مرگ به هیچ وجه قابل توصیف نیست و ۳۲ دقیقه از مشاهدات من در آن عالم به اندازه ی پانصد سال قابل بیان و توصیف است که با زبان عادی وصف نمی شود.

از لحظه ی مرگ به بعد، فارغ از جسم، با روح خود همزمان در چند مکان حضور داشتم. ازجمله در خانه ی مادری، در مدرسه ی تحصیلم و در بیمارستان و آنگاه حس کردم که بی نیاز از جسم با روحی که گویی از جنس بلور یا نور است حرکت و فعالیت داشتم.

یک نفر هادی، از ابتدا مرا راهنمایی و همراهی می کرد که در گفت و گو با او نیاز به زبان و بیان مادی نداشتم.

من در آن عالم، گویی بدنبال کار اصلی خود رفته ام و نمی خواستم به این جهان برگردم.

چون همه ی این دلبستگی های مادی و اندوخته ها را مسخره و بیهوده شناختم.

همه ی اتفاقات زندگی ام از مرحله نطفه تا ۲۶ سالگی با همه ی جزئیات مثل فیلمی ضبط شده بود و با کمک هادی به من تفهیم می شد.

حواسی یافته بودم که حقایق هرچیزی را در ابعاد و زوایای مختلف می دیدم.

در یک آن واحد می توانستم با صدها نفر گفت و گو کنم و به درک سخن و مشاهده ی عملکرد همه ی آنها برسم و انتقال اطلاعات برایم بسیار آسان بود.

کارهای نیکم را که به من می نمایاندند، فرشتگان تحسینم می کردند و شاد می شدند.

من در آنجا فهمیدم که هیچ توشه ای برای آخرت به اندازه ی عشق، محبت و نیکی به به همه ی انسانها و حتی موجودات نیست.

افرادی که بسیار گناهکار بودند و مثلا خودکشی کرده بودند، آنجا در تاریکی مطلق بودند و روزنه ی نوری اگر بر آنها می تابید حاصل اندک خیراتی بود که از جهان برایش می فرستادند وگر نه زیبایی های آن جهان را نمی توانست ببیند.

آنجا به من تفهیم شد که احساس نفرت، کینه، انتقام جویی، حقارت، ترس، نگرانی، خشم و همه گناهان و جنبه های منفی زندگی این جهان، مانعی برای مشاهده ی جلوه های زیبای و عظمت جهان پس از مرگ بوده است.

در آنجا متوجه شدم که حسنات و نیکی هایم، اثر بسیاری از بدی ها و گناهان مرا خنثی می کند و مورد عفو قرار می گیرم.

من فهمیدم که همه ی کاینات شعور دارند و همه ی سخنان و اعمال ما در تک تک اجزای این جهان اثر ماندگار دارد.

لذا پس از ورود مجدد به این عالم و کسب سلامتی در چهل سال گذشته تصمیم گرفتم عاشقانه همه تجربیات خود را به مردم بازگو کنم و بنویسم تا مردم را به واقعیات پس از مرگ و آنچه خود دیده و شنیده ام آشنا کنم و اگر ده ساعت متوالی هم از آنها سخن بگویم خسته نمی شوم و حرف نگفته از آن جهان هنوز باقی می ماند.

من اکنون دوست دارم که عشق، محبت و شادی خود را نثار تمامی انسانها کنم و این را مأموریت اصلی خود در این جهان می دانم

در پایان این سخنرانی، به برخی پرسش دانشجویان نیز پاسخ داد و مقرر شد بقیه ی پاسخ ها در کانال ویژه ای در تلگرام که عمده ی مطالب آن مرتبط با مباحث تجربیات مرگ موقت آقای زمانی است، منعکس شود.